donderdag 31 maart 2011

Out to Lunch: BoatHouse

Aan de oever van de Almeerse Noorderplassen vind je het imposante gebouw van het BoatHouse. De robuste houten meubelen gecombineerd met verfijnde accenten van glas in lood maken van het interieur een warm en uitnodigend geheel. We nemen plaats tussen voornamelijk zakenlui die keurig aan de jus d’orange zitten en de zaken van de dag bespreken over smakelijk uitziende clubsandwiches. Er heerst een ongedwongen sfeer en we voelen ons meteen op ons gemak.
De lunchkaart is simpel en zonder veel poespas. Je kan kiezen uit diverse sandwiches: onder andere gerookte zalm met waterkers en huisgemaakte bieslook-roomkaas, ossenworst met gesnipperde sjalot, Amsterdams zuur en truffelmayonaise en huisgemaakte tonijnsalade met kappertjes, sjalotten en haricots verts. Er zijn ook klassieke lunchgerechten zoals uitsmijters en kroketten met brood. Eters die iets meer lusten (en dat zijn wij), kunnen kiezen voor de “Big BoatHouse Burger” of de kogelbiefstuk (van Baambrugs weiderund) met boerenbrood, al dan niet met gebakken uien en champignons.  
We bestellen twee fluweel soepele Mâcons van Maison Louis Jadot en niet veel later arriveert ons eten, heerlijk geurend, aan tafel.
Mijn biefstuk is bedolven onder een berg van uien en champignons wat zeker iets te wensen laat wat een mooie presentatie betreft, maar de smaak is prima en zeer belangrijk, ook de garing.  Het vlees is perfect rosé gebakken en botermals. Lekker, maar ook fijn gezien het gebrek aan een degelijk steakmes. Hans, een regelrechte burger-connaisseur, is zeer te spreken over zijn torenhoog opgestapelde burger. Het gehakt is goed gekruid en het huisgemaakte zuur mild fris. Jammer dat het bijbehorende brood en de frites weinig aan de gerechten toevoegden. Het brood was flauw van smaak en de frites iets te melig.
Ondanks de “business meets pleasure” drukte, was de bediening vlot en kan je, als je dat wil, binnen een half uurtje weer buiten staan. Of we bij BoatHouse weer eens zullen lunchen valt te bezien, maar een glas gekoelde Sancerre op een zonovergoten terras aan het water lijkt ons een prima manier om een luie zomermiddag door te brengen.
BoatHouse, Noorderplassenweg 150, Almere, 036-5305000, keuken open elke dag van 11:00 tot 23:00 uur.

donderdag 24 maart 2011

Out to Lunch: De 3 Vrienden

Een prille lentedag en we zitten op een zonovergoten terras bij De 3 Vrienden in Bussum. Na de grote teleurstelling van vorige week, zijn we echt aan een fatsoenlijke lunch toe. Het is hier vrij rustig in vergelijking met andere restaurants in de buurt, maar misschien komt dat door de wat ongunstige ligging, vlak naast een parkeerplaats. Toch laten we ons hierdoor niet wegjagen.
We nemen plaats en snel daarna krijgen we onze drankjes van de aardige jongeman die ons bedient. Mijn Spaanse Chardonnay is heerlijk fris en barst van het zomerfruit.
De klassieke kaart heeft een duidelijk Frans tintje met onder andere spiesjes van gemarineerde lamsrump met ratatouille, tournedos van ossenhaas met truffelsaus en bonbon van kalfsmuis gevuld met tonijnmayonaise. Je kan kiezen voor het 2-gangen lunchmenu of a la carte bestellen. Mijn keuze valt op de salade van huisgerookte eendenborst en Hans kiest voor de steak van Irish tenderbeef met seizoensgroenten en cognac-pepersaus.
De salade is knisperend vers en mooi opgemaakt met sierlijke krullen gerookte eendenborst, hardgekookte kwarteleitjes en twee bijzonder smakelijk gekonfijte kwartelpootjes. De truffeldressing is licht en past uitstekend bij de romige, aardse smaak van de eendenborst. Hans geniet duidelijk van zijn steak en terecht, want het ziet er ook zeer appetijtelijk uit: perfect rosé gebakken op een bedje van risotto en met een stevige, aromatische jus.
Jammer dat we vandaag geen tijd meer hebben voor een dessert. Een tarte tatin van appel en peer met crème brûlée-ijs lijkt me heerlijk, al dan niet afgerond met een stoere armagnac. Wordt vervolgd dus...
De 3 Vrienden, Landstraat 2, Bussum, 035-6936388, keuken open van maandag t/m zaterdag van 12:00 tot 21:30 en zondag van 14:00 tot 21:30.

vrijdag 18 maart 2011

Out To Lunch: Anno

Vol verwachting besloten we gisteren eens bij Anno in Almere te gaan lunchen. Ik ben er ‘s-avonds een paar keer geweest om iets te drinken en hoewel de cocktails steeds veel te wensen over lieten, wilde ik wel eens zien of de keuken het beter kon.
We kwamen binnen en werden zeer vriendelijk begroet door het bedienende personeel. Het was niet erg druk, dus de keuze voor een tafel lieten ze aan ons over.  
Als ik vanaf mijn wat ongemakkelijk zittende draaistoel om me heen keek, viel het interieur mij bij daglicht wat tegen. In het donker ziet het er beter uit. De stijl is niet echt uitgesproken neigend naar modern-industrieel en zelfs een tikje aan de rommelige kant. Grijze stoelen, eenvoudige, wat versleten zwarte tafels en hier en daar een beetje kleur in de vorm van koeienprint op sommige stoelen, felrode accenten aan de bar en bordeaux-rode gordijnen.
Maar, het gaat om het eten. We bestellen een glas van hun huiswijn. Ik neem de frisse, droge sauvignon blanc en Hans de cabernet sauvignon vol met de geur van zwarte bessen. Het is zeker een goed begin. Naast de à la carte lunchkaart met verschillende broodjes en een paar soepen en salades, is er ook een 2-gangen lunchmenu a  € 15,50. Je mag dan een keuze maken uit drie voorgerechten en drie hoofdgerechten. Op papier klinkt alles lekker, dus op dat moment is het moeilijk kiezen.  
Als voorgerecht neem ik het gepocheerde eitje met tomatenchutney en mozzarella en Hans kiest voor het tunnbröd met gegrilde kip, guacomole en rucola. Ik verheugde me op een zoet-zuur, pikant gekruid sausje op mijn gepocheerd eitje, maar de teleurstelling is groot als ik een pannetje opgewarmde tomatensaus met daarin een vrijwel rauw ei krijg. Ik informeer naar de smaak van het tunnbröd van Hans en krijg een tamelijk smakeloze, kleffe hap te proeven.
We blijven vol hoop op wat nog moet komen: de gebakken schol met remouladesaus voor mij en de wienerschnitzel voor Hans. Mijn schol ziet er prachtig uit zo sissend uit de pan. Mooier dan de schnitzel van hans met de miezerige garnituur van een ansjovisje en zes kappertjes. We krijgen een bakje goede patat met redelijke mayonaise die we overigens niet besteld hadden. We begrijpen wel waarom we dat krijgen. De beide gerechten zijn precies wat ze zijn: een schol en een schnitzel, meer ligt er niet op het bord. Helaas valt het ook wat betreft de smaken weer tegen. Ik proef geen boter maar margarine en hoor Hans klagen over een enigzins taai stuk vlees. We vragen ons ongeveer tegelijkertijd af of de kok wel eens van zijn eigen creaties proeft.
Koffie? Dessert? No thanks. En dan klopt ook de rekening niet als ze onbegrijpelijk een toeslag van twee euro rekenen voor de wienerschnitzel. Misschien moeten ze het bij dansen en slapen houden.

zaterdag 12 maart 2011

Out to Lunch: Eetcafé Bordjes

Het eerste wat ons opviel toen we binnenkwamen waren de sierlijke zwart-witte vloertegels en het gezellig ouderwetse interieur. Stevige houten tafels met typische caféstoelen, roomwitte accenten, koperen pannen en veel boerenbont. Een beetje nostalgie uit grootmoeders tijd gecombineerd met een moderne twist. Ik voelde me er meteen thuis. 
Het was nog niet erg druk en we konden kiezen waar we wilden zitten. Er is een klein gedeelte voor aan de straatkant, een deel achterin waar erg veel daglicht binnenkomt, maar wij kozen voor een wat donkerdere, sfeervolle plek in het midden. Bovendien kon je daarvandaan af en toe een blik werpen in de keuken, wat ik altijd heel leuk vindt.
De bediening was vriendelijk, attent en vlot. Je hoeft hier niet lang op je eten te wachten. Het echtpaar achter ons kwam binnen vlak nadat wij onze drankjes kregen en was al weer klaar en verdwenen voordat wij ons toetje hadden besteld.
De naam van het eetcafé weerspiegelt de indeling van de kaart. Er zijn snelle lunches: "tot 16.00 uur bordjes", lekkere dingen voor de kinderen, bijvoorbeeld schnitzel, pannenkoeken en zelfs spaghetti carbonara: "kinderbordjes" en verleidelijke voorgerechten als carpaccio met truffelcreme: "bordjes vooraf". Wat de "bordjes als hoofdgerecht" betreft is het moeilijk kiezen tussen gerechten als rosé gebakken kalfslever met spek en ui, in roomboter gebakken slibtongetjes en ribeye met kruidenboter. Wil je daar brood en boter, frietjes, verse groenten of een salade bij, dan moet je bij de "aparte bordjes" kijken.
Dit keer hebben we een selectie gemaakt uit het lunchmenu. Mijn oog viel op het Turkse Brood met Eiertruffelsalade en Gerookte Zalm. Het was erg lekker, de truffel is precies goed en niet te overheersend en het brood is knapperig en warm. Hans koos voor een simpele (maar toch heerlijke, zegt hij) Club Sandwich met (o.a.) gekookt ei, spek en salade.
Voor het dessert kan je bijvoorbeeld kiezen uit klassiekers als Crème Brûlée en Chocolademousse maar omdat ik altijd zo benieuwd ben of de kok een goede crème brûlée kan maken, heb ik die dus besteld. Genoeg eierdooiers en spikkeltjes echte vanille maken ook het toetje zeer geslaagd.
We zullen snel weer teruggaan voor een uitgebreid diner.
Bordjes, Cattenhagestraat 9, Naarden, 035-6948803, keuken open van 12.00 tot 23.00 uur.

donderdag 3 maart 2011

Meiraapjes

Ze zien eruit als grote radijzen en zijn voor de Fransen net zo gewoon als boontjes voor ons. Daar zie je ze rond deze tijd van het jaar overal en met hun donker-roze tint geven ze de soms wat saaiere wintermarkten al vast een beetje kleur. Helaas worden ze in Nederland als vergeten groenten beschouwd en zijn ze soms alleen bij de biologische groentekraam op de markt te krijgen. Tenzij je ze zelf kweekt, wat heel makkelijk lijkt te zijn.
De jonge knolletjes uit de vroege oogst hebben en licht pittige smaak en kunnen rauw gegeten worden. Je hoeft ze niet te schillen, maar de uiteinden moet je wel afsnijden. Dungesneden zijn ze heerlijk in een salade of op een boterham met roomkaas en tuinkers.
De grotere knollen kunnen op allerlei manieren klaargemaakt worden: gepureerd, gestoofd en geroerbakt. Als voorgerecht vind ik ze heerlijk. Ze worden geschild, in stukjes gesneden en dan een paar minuten in gezouten water geblancheerd. Daarna bak ik ze in wat boter en olijfolie en serveer ik ze warm, met een beetje citroen-mayonaise en licht besprenkeld met een snufje fleur de sel. Dit jaar ga ik ze voor het eerst proberen te telen.  Ik ben benieuwd, want wij mij betreft eet ik ze nooit vaak genoeg.