Wat ons betreft is er bijna geen betere manier om de zondagmiddag door te brengen dan wandelend door Soestduinen. De frisse lucht en het prachtige landschap van duinen en bos zorgen dat we onze dagelijkse beslommeringen snel vergeten en weer helemaal opgeladen worden.
We komen hier al heel lang, eerst met husky en sinds een jaar helaas zonder. Het was voor Meiki een hemel op aarde. Ze kende het gebied op haar duimpje, kon koele gaten graven en als de wind achter andere honden of paarden aanrennen om vervolgens de rest van de middag finaal uitgeput in de tuin te liggen nagenieten. Hetzelfde lijkt te gelden voor onze dochter. Na een uurtje heuvels klimmen, weer naar beneden rollen en zand-engels maken is haar soms wat puberende humeur aanzienlijk verbeterd. Vooral als er een vriendin mee mag en we daarna bij De Spoorhut een patatje gaan halen.
In de loop der jaren is deze kleine eetgelenheid die precies naast de spoorwegovergang ligt meerdere malen van eigenaar veranderd. Aanvankelijk was het een prima plek om na de wandeling iets lekkers te eten, maar na een paar teleurstellende ervaringen met andere patatbakkers, besloten we liever ergens anders heen te gaan. Niet dat we drie sterren-kwaliteit van een snackbar verwachten, maar op een bak slappe, muffe, zouteloze friet met waterige pindasaus op een uitgestorven terras zitten we ook niet te wachten.
Gelukkig is dat weer in ons voordeel veranderd en met de nieuwe uitbater zit het terras (vooral in het weekend) weer bijna altijd vol. Afgelopen zaterdag hebben we dus met dochter en vriendinnetje Eva van een lekker patatje genoten. Natuurlijk is dit nou niet bij uitstek een gezonde, volwaardige lunch, maar zeg nou zelf, op z’n tijd is er niets lekkerder dan perfect gebakken frietjes: goudbruin van buiten, romig-geel en een tikkeltje zoet van binnen, met een verleidelijk aroma en geen vette lucht, goed gezouten en met een volle aardappelsmaak. Na zo’n plezierige veldtocht als een rondje Soestduinen, is het dus weer heerlijk bijkomen met een patatje oorlog van De Spoorhut.
In de loop der jaren is deze kleine eetgelenheid die precies naast de spoorwegovergang ligt meerdere malen van eigenaar veranderd. Aanvankelijk was het een prima plek om na de wandeling iets lekkers te eten, maar na een paar teleurstellende ervaringen met andere patatbakkers, besloten we liever ergens anders heen te gaan. Niet dat we drie sterren-kwaliteit van een snackbar verwachten, maar op een bak slappe, muffe, zouteloze friet met waterige pindasaus op een uitgestorven terras zitten we ook niet te wachten.
Gelukkig is dat weer in ons voordeel veranderd en met de nieuwe uitbater zit het terras (vooral in het weekend) weer bijna altijd vol. Afgelopen zaterdag hebben we dus met dochter en vriendinnetje Eva van een lekker patatje genoten. Natuurlijk is dit nou niet bij uitstek een gezonde, volwaardige lunch, maar zeg nou zelf, op z’n tijd is er niets lekkerder dan perfect gebakken frietjes: goudbruin van buiten, romig-geel en een tikkeltje zoet van binnen, met een verleidelijk aroma en geen vette lucht, goed gezouten en met een volle aardappelsmaak. Na zo’n plezierige veldtocht als een rondje Soestduinen, is het dus weer heerlijk bijkomen met een patatje oorlog van De Spoorhut.
De Spoorhut, Soesterbergsestraat 188, 035 6294078
Geen opmerkingen:
Een reactie posten