We kwamen binnen en werden zeer vriendelijk begroet door het bedienende personeel. Het was niet erg druk, dus de keuze voor een tafel lieten ze aan ons over.
Als ik vanaf mijn wat ongemakkelijk zittende draaistoel om me heen keek, viel het interieur mij bij daglicht wat tegen. In het donker ziet het er beter uit. De stijl is niet echt uitgesproken neigend naar modern-industrieel en zelfs een tikje aan de rommelige kant. Grijze stoelen, eenvoudige, wat versleten zwarte tafels en hier en daar een beetje kleur in de vorm van koeienprint op sommige stoelen, felrode accenten aan de bar en bordeaux-rode gordijnen.
Maar, het gaat om het eten. We bestellen een glas van hun huiswijn. Ik neem de frisse, droge sauvignon blanc en Hans de cabernet sauvignon vol met de geur van zwarte bessen. Het is zeker een goed begin. Naast de à la carte lunchkaart met verschillende broodjes en een paar soepen en salades, is er ook een 2-gangen lunchmenu a € 15,50. Je mag dan een keuze maken uit drie voorgerechten en drie hoofdgerechten. Op papier klinkt alles lekker, dus op dat moment is het moeilijk kiezen.
Als voorgerecht neem ik het gepocheerde eitje met tomatenchutney en mozzarella en Hans kiest voor het tunnbröd met gegrilde kip, guacomole en rucola. Ik verheugde me op een zoet-zuur, pikant gekruid sausje op mijn gepocheerd eitje, maar de teleurstelling is groot als ik een pannetje opgewarmde tomatensaus met daarin een vrijwel rauw ei krijg. Ik informeer naar de smaak van het tunnbröd van Hans en krijg een tamelijk smakeloze, kleffe hap te proeven.
We blijven vol hoop op wat nog moet komen: de gebakken schol met remouladesaus voor mij en de wienerschnitzel voor Hans. Mijn schol ziet er prachtig uit zo sissend uit de pan. Mooier dan de schnitzel van hans met de miezerige garnituur van een ansjovisje en zes kappertjes. We krijgen een bakje goede patat met redelijke mayonaise die we overigens niet besteld hadden. We begrijpen wel waarom we dat krijgen. De beide gerechten zijn precies wat ze zijn: een schol en een schnitzel, meer ligt er niet op het bord. Helaas valt het ook wat betreft de smaken weer tegen. Ik proef geen boter maar margarine en hoor Hans klagen over een enigzins taai stuk vlees. We vragen ons ongeveer tegelijkertijd af of de kok wel eens van zijn eigen creaties proeft.
Koffie? Dessert? No thanks. En dan klopt ook de rekening niet als ze onbegrijpelijk een toeslag van twee euro rekenen voor de wienerschnitzel. Misschien moeten ze het bij dansen en slapen houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten